Decyzja Peru spowodowała, że amerykański organ nadzorczy banków, oceniający wartość zagrani­cznych pożyczek (Inter-Agency Country Exposure Review Commit- tee),.uznał większość pożyczek udzielonych temu krajowi za mające ograniczoną wartość. W związku z tym zobowiązano amerykańskie banki wierzycielskie do stworzenia funduszy rezerwowych w wysoko­ści co najmniej 15% peruwiańskiego zadłużenia. Podobne zabez­pieczenie zalecono w odniesieniu do niektórych pożyczek sześciu […]

Również Filipiny były za uzależnieniem spłat długów swego kraju od wielkości wpły­wów dewizowych. Wreszcie w kwietniu 1986 r. prezydent Wenezueli oświadczył, że jego rząd zwróci się oficjalnie do wierzycieli o ponow­ne podjęcie negocjacji na temat warunków i terminów spłat części zadłużenia tego kraju. Stwierdził on, że jego państwo będzie honoro­wać zobowiązania finansowe, ale spłacanie długów […]

Zamiary Peru i Wenezueli nie stanowiły ultimatum wykluczającego wszelkie negoq’acje, ale te decyzje spowodowały zwrot w ich stosun­kach z bankami wierzycielskimi i MFW. Państwa te nabrały bowiem pewności siebie i usiłują przejąć inicjatywę w uregulowaniu prob­lemu. Do roku 1985 negoq’acje w sprawach zadłużenia opierały się na nie kwestionowanym założeniu, że umowy są nienaruszalne, chyba że […]

Ważnym elemen­tem negocjacji stała się chęć i zdolność zadłużonego państwa-do przeznaczenia wpływów z eksportu na spłatę długu, zamiast Ina konsumpcję i inwestycje. Teraz to banki musiały zacząć przystoso­wywać się do sytuacji w formie udzielania nowych kredytów lub przełożenia spłat części odsetek. Obowiązujące nadal umowy kredytowe zawierają postanowienia dotyczące terminów spłat. Zwykle w przypadku zaistnienia trudności […]